چه جوری بازش کنم؟
پنج دقیقه‌ای از آزمون گذشته بود و من غرق سؤال‌های ادبیات بودم که داوطلبی خانم مراقب را صدا زد و با اشاره به «پکیج» سؤال‌ها گفت: «خانم ! ببخشید من این بسته رو چه جوری باید باز کنم؟»
مراقب با تعجب نگاهش کرد و گفت : «خوب معلومه با دست؛ اصلاً تا حالا چه می‌کردی؟»
داوطلب مورد نظر هم با آرامش خاطر گفت: «منتظر بودم که یک چیزی برای باز کردنش بهمون بدید» و بعد با دقت و سر صبر «پکیج» را باز کرد.
سعیده . ح
دستمال کاغذی نمی‌خواهم !
اواسط آزمون سراسری بود که حس کردم یک نفر بالای سرم ایستاده است. کمی سرم را بالا آوردم و دیدم که یک جعبه دستمال کاغذی به سمتم دراز شده است. تا دستمال کاغذی را دیدم، به نشانۀ اینکه به آن نیازی ندارم، دستم را بالا آوردم و دوباره غرق سؤال‌ها شدم. دو دقیقه ای گذشت که حس کردم همچنان بالای سرم ایستاده است. در ذهنم گفتم: چرا آن‌قدر پافشاری می‌کنه؟ خوب دستمال نمی‌خوام، زور که نیست.
سرم را بلند کردم تا به تندی برخورد کنم که دیدم با استامپ ایستاده است و می خواهد پایین برگه ام اثر انگشت بزنم، و برای اینکه تمرکزم به هم نخورد همچنان منتظر ایستاده تا خودم سرم را بلند کنم و دستمال کاغذی هم برای پاک کردن انگشتم است.
سارا. ق
اینترنت: آری، کنکور: نه
– دیدی چی شد؟
– چی شد؟
– اینترنت گوشی‌ام ساعت 12 تموم میشه.
– خوب که چی؟
– هیچی، میگم من که ساعت ده و نیم میام بیرون که نتم حروم نشه؛ تو هم خواستی بیا بیرون !
آنچه شنیدید، گفت و گوی بین دو تن از داوطلبان در حیاط حوزۀ برگزاری آزمون بود !
رضا . الف
نذرهای زیبا
نذرت رو باید ادا کنی؟
اولین سؤالی که مرد، با خنده از جوان خنده رو که تازه از حوزه برگزاری آزمون سراسری بیرون آمده بود، پرسید، همین بود. جوان نیز سرخوشانه گفت: «فکر می‌کنم که از هفته بعد باید برم مدرسه
مرد، نگاه پرسشگر مرا که دید، گفت: «پسرم مدرسۀ نمونه دولتی می‌رود. نذر کرده است که اگر آزمونش را خوب بدهد، تا یک سال، هفته‌ای یک روز مدرسه شان برود و به دانش‌آموزان ضعیف کمک کند و کمک حال معلم‌های مدرسه باشد. بچه درس خوانی است و در آزمون‌های آزمایشی هم رتبه خوبی کسب می‌کرد؛ برای همین مطمینم که اگر مشکل خاصی سر جلسۀ آزمون برایش پیش نیامده باشد، موفق خواهد شد. »
جوان خنده رو گفت: « البته ما چهار نفریم که این نذر رو کردیم و امیدواریم که همه آزمون سراسری رو خوب بدیم تا هر روز یک کداممان مدرسه برویم و با بچه‌ها کار کنیم.»
بعضی از داوطلبان هم از بخشیدن کتاب‌های تست و کمک آموزشی خود به داوطلبان نیازمند سال بعد یا کتابخانه ها و فرهنگسراهای مناطق محروم سخن میگفتند.
این‌گونه هم پیدا می‌شود
همین که روی صندلی نشستم، یکی از بچه‌ها گفت: «ببینم راست میگن که اگه یک سؤالو غلط بزنیم، از امتیازمون کم می شه؟ یکی بهم گفته اگه سؤالو جواب ندی بی‌تاثیره؛ تو هم اینو شنیدی؟ اگه تعداد نزده‌هام زیاد باشه چی؟ بازم تاثیری نداره؟» اول فکر کردم که سر به سرم می‌گذارد؛ ولی بعد دیدم که خیلی جدی و مصرانه منتظر جواب است؛ اما راستش آن‌قدر برایم این سؤال‌ها سر جلسه کنکور عجیب بود که دهانم بسته مانده بود و نمی‌توانستم جوابش را بدهم .او هم که دید همچنان نگاهش می‌کنم، گفت: «نمی‌دونی؟ پس من از بقیه می‌پرسم؛ اگه کسی جواب داد، بهت میگم !
شهرام . ع
باجۀ رفع نقص
در روزهای مانده به کنکور، یکی از مکان‌هایی که در آن می‌توان شاهد حرف‌های عجیب بود، باجه‌های رفع نقص است. متاسفانه بسیاری از داوطلبان، از حداقل اطلاعات نیز بی‌بهره اند و تمامی مسؤولیت کسب اطلاعات دربارۀ آزمون سراسری را بر عهدۀ خانواده یا مدرسه می‌اندازند؛ برای مثال، برخی از داوطلبان حتی جنسیت یا گروه آزمایشی خود را اشتباه وارد کردهاند، و وقتی از آنها دلیلش پرسیده می‌شود، میگویند که مسؤول کافی نت یا والدینشان آن اطلاعات را اشتباه وارد کردهاند، و در پاسخ به این سؤال که چرا این اطلاعات را بررسی نکرده‌اند، میگویند که قرار بود مشاور، یا خانواده بررسی کنند و آنها فقط قرار بوده است که درس بخوانند و از این امور بی اطلاع هستند!
والدین و داوطلبان
بیرون حوزه، عده‌ای از والدین همراه کتاب دعا یا تسبیح در دست نشسته‌اند و برای داوطلبان داخل جلسه امید و آرزوی موفقیت دارند. عده‌ای دیگر هم آرام و قرار ندارند و مدام نگاهشان بین درِ ورودی محل برگزاری آزمون و ساعت می‌گردد. این بی‌قراری، هر چه به زمان پایان آزمون نزدیک می‌شویم، بیشتر می‌شود. کم کم تعداد داوطلبان بیشتر می‌شود و عده‌ای با شاخه‌های گل در دست منتظر خروج فرزندشان هستند. چند نفری هم با باز شدن درِ حوزه و خروج داوطلبان، مشغول فیلمبرداری میشوند. در کل، همه والدین با لبخند به سراغ فرزندشان می‌روند و بیشتر آنها قبل از هر چیز از آنها می‌پرسند: چطور امتحان دادی؟
